Heel lang heb ik gehoopt dat ik dit artikel niet hoefde te maken. Maar ik kan niet zomaar doorgaan met bloggen alsof er niets is gebeurd.
Op 25 november kwam mijn grootste nachtmerrie uit. Ik was al weken bezorgd om de gezondheid van Lea, zoals jullie steeds konden lezen in mijn Lisa’s Life. In oktober werd ze ziek, ze gaf pijn en ongemak aan, en ik ben zo’n 6 รก 7 keer naar de dierenarts geweest. Iedere keer dachten we de oorzaak gevonden te hebben (een ontsteking, last van haar tandjes, blaasontsteking etc.) maar zo’n 2 weken geleden viel het me op dat ze steeds dezelfde soort aanvalletjes had. Ik dacht dus aan epilepsie. Dit had ik al een keer eerder geopperd aan de dierenarts, maar hij vond het te toevallig dat ik dan 2 hondjes (uit verschillende nestjes) met epilepsie zou hebben. (Lizzy heeft namelijk ook epilepsie wat gelukkig goed onder controle is.)